Na tO nie ma recepty:)

Breloki idą w świat. W dobre ręce. Lubię, kiedy moje prace trafiają do dobrych Ludzi. Jak szczeniaki suki, które byle komu nie oddam.

Czas breloków uważam za rozpoczęty!

Zadbałam o swoje Dzieciaki i zapakowałam je w skrzynkę drewnianą:)

Tak będą się srzedawały u Pięknego Młodego Człowieka, który bardzo próbuje i się stara!!!! 

***

Zawodowo: mocno! 

Życiowo: Słowa małe:)

Bigos pięknie pachnie, gotowany tak pomiędzy wszystkim..

Lekarz wypisujący mi insulinę spuszcza głowę i mówi: - "Coś Pani jeszcze potrzebuje? Coś jeszcze dolega?"

- Życie Panie Doktorze. Podnosi nieśmiało oczy i śmiejemy się razem. 

Na To nie ma recepty:)